Wywiad z Gabriellą Giubilaro – jedną z najwybitniejszych nauczycielek jogi w Europie

Gariella Giubilaro jest jedną z najbardziej doświadczonych nauczycieli jogi w Europie i prekursorką jogi w Polsce. Po raz pierwszy przyjechała do Polski w 1984 pomóc Sławkowi Bubiczowi w rozwijaniu jogi w Polsce.

Wraz ze Sławkiem, którego spotkała w Indiach w Instytucie B.K.S Iyengara w Punie – prowadziła od 1984 roku liczne kursy i szkolenia w Polsce. W 1985 roku wydała w II obiegu z pomocą Sławka Bubicza (przez niego przetłumaczony) pierwszy, polski podręcznik do jogi „Hatha – yoga Gabriella Giubilaro. Kurs asan dla początkujących wg. tradycji B.K.S Iyengara”. Wydana w nakładzie 1000 egzemplarzy, niewielka książeczka stała się szybko najpopularniejszym podręcznikiem do nauki jogi – z bardzo czytelnymi opisami pozycji i rysunkami. Do dziś jest kserowana i „krąży”  w szkołach jogi w całej Polsce.

Przez blisko 20 lat Gabriella regularnie przyjeżdżała do Polski, kształcąc najwybitniejszych polskich nauczycieli. Jej uczniami byli między innymi: Jurek  Jagucki, Konrad Kocot, Henryk Liśkiewicz, Leszek Mioduchowski, Maciej Rudziński, Janusz Szopa  i wielu innych. W ostatnich latach grupy nauczycieli z Polski uczestniczyły w warsztatach z Gabrielą, organizowanych w Czechach, w Pilźnie. Na jednym z takich warsztatów, w listopadzie 2006 r,  przedstawicielom portalu joga-joga.pl Wiktorowi Morgulec i Annie Choreń udało się przeprowadzić ten wywiad.

Wiktor: Jesteśmy w Pilznie z Gabriellą Giubilaro
Gabriella: z Florencji (uśmiech)

W: Oczywiście, z Florencji. Droga Gabrielo, opowiedz nam w kilku słowach, jak doszło do Twojego spotkania z jogą. Dlaczego właśnie joga? Dlaczego nie jakaś inna dyscyplina?
Gabriella: Zaczęło się od książki o jodze. Dała mi ją przyjaciółka. Tak więc, nim rozpoczęłam praktykę, byłam po lekturze tej książki.

W: Pamiętasz tytuł?
Gabriella: To była autobiografia jogina Paramahansy Yoganandy, jedna z najbardziej znanych książek o jodze. Bardzo mnie zainteresowała, ale nie sądziłam, że we Włoszech są nauczyciele jogi. Tak sobie myślałam, a tymczasem w kilka miesięcy później, w październiku spotkałam znajomą, która szła na zajęcia! Bardzo chciałam też pójść i tak spotkałam swoją pierwszą nauczycielkę. To była Dona Holleman, prowadziła jogę w moim mieście. Ćwiczyłam u niej przez 10 lat. Po tym okresie poznałam B.K.S. Iyengara. Wygląda na to, że zetknęłam się z jogą i z metodą Iyengara właściwie przez przypadek.

W: A kiedy to było?
Gabriella: w 1973.
W: Hmm… W 1973 nie było mnie na świecie.

Gabriella: (śmiejąc się) A ja miałam 23 lata. I joga bardzo mi się spodobała! Na przykład to, kiedy moja nauczycielka mówiła „unieście i rozszerzcie palce stóp”. Pojęcia nie miałam, że można rozszerzyć palce stóp. A kiedy wróciłam do domu i próbowałam to zrobić, nic, w ogóle mi się to nie udawało, rozszerzałam tylko palce rąk (śmieje się). Zaczęłam regularną praktykę od pierwszego tygodnia.

W: Czy to znaczy, że od pierwszego tygodnia wiedziałaś, że chcesz poświęcić swoje życie jodze?

Gabriella: Nie. Joga po prostu spodobała mi się, to wszystko.